Back Grammy Awards 1998 German Βραβεία Γκράμι του 1998 Greek 40th Annual Grammy Awards English 40.ª edición de los Premios Grammy Spanish Grammy Awards ke-40 ID Grammy Awards 1998 Italian 第40回グラミー賞 Japanese 40. ceremonia wręczenia nagród Grammy Polish Grammy Awards de 1998 Portuguese 40-я церемония «Грэмми» Russian
| 40e Grammy Awards (1998) | ||||
|---|---|---|---|---|
| Grammy Awards | ||||
| Datum | 25 februari 1998 | |||
| Locatie | Radio City Music Hall, New York | |||
| Host | Kelsey Grammer | |||
| Netwerk | CBS | |||
| Vorige | Grammy Awards 1997 | |||
| Volgende | Grammy Awards 1999 | |||
| ||||
De 40e uitreiking van de jaarlijkse Grammy Awards vond plaats op 25 februari 1998 in Radio City Music Hall in New York. De uitreiking werd gepresenteerd door acteur Kelsey Grammer en uitgezonden door CBS.
Een opvallende winnaar was Bob Dylan, die drie keer in de prijzen viel. De meest prestigieuze Grammy voor hem, voor Album of the Year, kreeg hij voor het album Time Out of Mind. Het was pas zijn eerste Grammy in een van de hoofdcategorieën, nadat hij eerder al prijzen had gewonnen in de "mindere" categorieën beste folkplaat en beste rockuitvoering. (Weliswaar had hij in 1973 een Grammy gekregen als medewerker op het multi-artist album The Concert For Bangla Desh, maar dat betrof geen soloplaat).
Behalve de Grammy voor Album of the Year won Dylan ook de categorieën Best Rock Vocal Performance en Best Contemporary Folk Album. In de rock-categorieën ging hij de concurrentie aan met zijn eigen zoon, Jakob Dylan: die won met zijn band The Wallflowers twee Grammy's voor het nummer One Headlight.
Twee andere artiesten wonnen drie Grammy Awards. De één was Alison Krauss, die met haar bluegrass-album So Long, So Wrong drie keer won, en de tweede was R. Kelly die drie onderscheidingen kreeg voor het nummer I Believe I Can Fly.
Tien artiesten wonnen twee keer, onder wie Erykah Badu, Puff Daddy, Sarah McLachlan en Shawn Colvin. De laatste was wellicht de grootste verrassing van de avond, want zij won twee van de "Big Four" categorieën, te weten Record of the Year en Song of the Year voor Sunny Came Home. Het nummer was in de VS een grote hit geweest maar had in Europa (inclusief Nederland) helemaal niets gedaan. Vandaar dat Colvin voor het Europese publiek vrijwel onbekend was (en is) toen zij haar twee Grammy's won. Eerder, in 1992, had ze al een Grammy gewonnen voor haar debuutalbum in de folk-categorie.
Naast Dylan en Colvin was het Paula Cole die de "Big Four" volmaakte, met haar overwinning in de categorie voor Best New Artist. Zij was in zeven categorieën genomineerd (inclusief voor beste producer, pas de derde vrouw die hiervoor genomineerd was), maar ze kon alleen de prijs voor beste nieuwkomer verzilveren.
Een paar bekende namen ontvingen voor het eerst, of voor het eerst in lange tijd, een Grammy: zo won Donna Summer voor het eerst sinds 1985 in de categorie Best Dance Recording (een nieuwe categorie in 1998). Zij is de enige artiest die Grammy's heeft gewonnen in de rock-, gospel-, dance- en R&B-categorieën. James Taylor won voor het eerst in 20 jaar weer eens een Grammy met zijn album Hourglass. John Fogerty had met Creedence Clearwater Revival nog nooit een Grammy gewonnen, maar kreeg in 1998 eindelijk eentje voor Blue Moon Swamp voor beste rockalbum. En de man die de Grammy Awards jarenlang had gepresenteerd, maar er nog nooit een zélf had gewonnen, werd nu eindelijk onderscheiden: John Denver kreeg een Grammy voor beste kinderplaat. Denver maakte het zelf niet meer mee, want hij was in oktober 1997 omgekomen bij een vliegtuigongeluk.
De show, die in New York werd gehouden, was een redelijk succes. Twee keer werd het podium bestormd door een onverwachte gast: tijdens een optreden van Bob Dylan en tijdens de prijsuitreiking aan Shawn Colvin. Bij die laatste werd Shawn onderbroken door rapper Ol' Dirty Bastard van Wu-Tang Clan, die zich beklaagde dat zijn groep geen Grammy had gewonnen.[1]
Een opmerkelijk optreden was er van Aretha Franklin. Zij verving op het laatste moment de ziek geworden Luciano Pavarotti, die zou optreden ter gelegenheid van de uitreiking van een Lifetime Achievement Award aan hem. Twintig minuten voor het optreden meldde hij zich ziek, waarna Aretha - die in de zaal zat - werd gevraagd om Nessun Dorma te zingen. Ze zei 'ja' en haar optreden werd enthousiast ontvangen.[2]
Bob Dylan refereerde in zijn speech aan Buddy Holly: "Toen ik 16 of 17 was was ik bij een optreden van Buddy in Duluth. Tijdens het maken van dit album had ik het gevoel dat hij er constant bij was."[3]
- ↑ YouTube.com. Gearchiveerd op 14 april 2023.
- ↑ Aretha Franklin tijdens de Grammy's. Gearchiveerd op 26 januari 2022.
- ↑ YouTube.com. Gearchiveerd op 18 februari 2024.